Pierwsze opowiadania z cyklu Dzienników gwiazdowych zostały opublikowane przez wydawnictwo Iskry w 1954 roku w tomie Sezam. W roku 1957 Iskry wydają po raz pierwszy Dzienniki gwiazdowe w formie osobnej książki.

Kolejne wydania (modyfikowane oraz sukcesywnie uzupełniane przez autora):

• Iskry, Warszawa 1958
• Iskry, Warszawa 1961 (pod tytułem Księga robotów
• Wydawnictwo Literackie, Kraków 1966
• Czytelnik, Warszawa 1971
• Czytelnik, Warszawa 1976
• Wydawnictwo Literackie, Kraków 1982
• Gebethner i Ska, Warszawa 1991
• Interart, Warszawa 1994
• Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999
• Wydawnictwo Literackie, Kraków 2001
• Wydawnictwo Literackie, Kraków 2003

• fragmenty

   [...] Był to wielki dzień dla Andrygonów; we wszystkich szkołach odbywały się właśnie egzaminy maturalne. Jeden z przedstawicieli rządu spytał, czy nie zechcę uświetnić matury moją obecnością; ponieważ przyjęto mnie nadzwyczaj gościnnie, nie mogłem prośbie tej odmówić. Jakoż prosto z lotniska pojechaliśmy pidłakiem (są to duże, beznogie płazy, podobne do wężów, używane tam powszechnie jako wierzchowce) do miasta. Przedstawiwszy mnie licznie zgromadzonej młodzieży i nauczycielom jako czcigodnego gościa z planety Ziemi, przedstawiciel rządu opuścił zaraz salę. Nauczyciele usadowili mnie na honorowym miejscu przy żerwie (rodzaj stołu), po czym przerwany egzamin toczył się dalej. Uczniowie, podekscytowani moją obecnością, zrazu jąkali się, mocno zmieszani, ale dodawałem im otuchy serdecznym uśmiechem, a temu i owemu podpowiedziałem właściwe słowo, tak że pierwsze lody wnet prysnęły. Pod koniec odpowiadali coraz lepiej. W pewnej chwili przed komisją egzaminacyjną stanął młody Andrygon, porosły wzdręgami (rodzaj ostryg, używanych jako ubranie) tak ślicznymi, jakich dawno nie widziałem, i jął odpowiadać na pytania z nieporównaną elokwencją i swadą. Słuchałem go z przyjemnością, konstatując, że poziom nauki jest tu wcale wysoki.

   Wtem egzaminator zapytał:

   - Czy kandydat potrafi udowodnić, dlaczego życie na Ziemi jest niemożliwe?

Czytaj więcej...

• fragmenty

   Instrukcja dla cudzoziemców

   Kurdel jako zwierzyna łowna stawia najwyższe wymagania tak walorom osobistym, jak i sprzętowi myśliwego. Ponieważ zwierzę to w trakcie ewolucji przysposobiło się do opadów meteorytowych, wytworzywszy pancerz nie do przebicia, na kurdle poluje się od środka.

   Do polowania na kurdle niezbędne są:
   A) w fazie wstępnej - pasta podkładowa, sos grzybowy, szczypiorek, sól i pieprz;
   B) w fazie właściwej - miotełka ryżowa, bomba zegarowa.

   I. Przygotowanie na stanowisku.
   Na kurdle poluje się z przynętą. Myśliwy, natarłszy się wprzód pastą podkładową, kuca w bruździe ściorgu, po czym towarzysze posypują go z wierzchu drobno pokrajanym szczypiorkiem i przyprawiają do smaku.
   II. W tej pozycji należy oczekiwać kurdla. Gdy zwierz zbliży się, trzeba, zachowując spokój, chwycić oburącz bombę zegarową trzymaną między kolanami. Głodny kurdel łyka zwykle od razu. Jeżeli kurdel nie chce brać, można go dla zachęty delikatnie poklepać po języku. Gdy grozi pudło, niektórzy radzą dodatkowo się posolić, jest to jednak krok nader ryzykowny, gdyż kurdel może kichnąć. Mało który myśliwy przeżył kichnięcie kurdla.
   III. Kurdel, który wziął, oblizuje się i odchodzi. Po połknięciu myśliwy niezwłocznie przystępuje do fazy czynnej, tj. za pomocą miotełki otrzepuje z siebie szczypiorek i przyprawy, aby pasta mogła swobodnie rozwinąć swe działanie przeczyszczające, po czym nastawia bombę zegarową i oddala się możliwie szybko w stronę przeciwną tej, z której przybył.
   IV. Opuszczając kurdla, należy uważać, by spaść na ręce i nogi i nie potłuc się.

   U w a g i. Używanie przypraw ostrych jest wzbronione. Również wzbronione jest podkładanie kurdlom bomb zegarowych nastawionych i posypanych szczypiorkiem. Postępowanie takie jest ścigane i karane jako kłusownictwo.

Czytaj więcej...

Niemiecki miniserial (sześć odcinków)  "Ijon Tichy - gwiezdny podróżnik", który dubbingują Maciej Stuhr i Edyta Jungowska.Twórcom filmu udało się doskonale uchwycić klimat i specyficzne poczucie humoru "Dzienników gwiazdowych".

Czytaj więcej...