UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Czytaj więcej…

Zrozumiałem

Serwis lem.pl używa informacji zapisanych za pomocą cookies (tzw. „ciasteczek”) w celach statystycznych oraz w celu dostosowania do indywidualnych potrzeb użytkowników. Ustawienia dotyczące cookies można zmienić w Twojej przeglądarce internetowej. Korzystanie z niniejszego serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci końcowego urządzenia. Pliki cookies stanowią dane informatyczne, w szczególności pliki tekstowe, które przechowywane są w urządzeniu końcowym Użytkownika i przeznaczone są do korzystania z serwisu lem.pl

Spis treści

Książka niniejsza jest plonem dwóch sesji literackich poświęco­nych twórczości Stanisława Lema. Pierwsza odbyła się w Krako­wie, w auli Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Sali Mehofferow-skiej Wydawnictwa Literackiego, w dniach 15-17 listopada 1999, pod auspicjami Instytutu Filologii Polskiej UJ. Po upływie półro­cza odbyła się następna, polsko-niemiecka sesja: dwa dni w Szcze­cinie, dwa w Greifswaldzie (10-13 maja 2000), zorganizowa­na w ramach Polsko-Niemieckiego Forum Literackiego łączącego współpracą uniwersytety obydwu miast, a powołanego do życia staraniem profesorów Ulrike Jekutsch i Andrzeja Sulikowskiego.

Ponad czterdzieści referatów, jakie wygłoszono na dwuetapowej sesji lemologicznej, stanowi ważny dorobek rodzącej się na naszych oczach „lemologii". Wcześniej o Lemie pisano — i to nawet sporo, tak duża akademicka impreza wyłącznie jemu poświęcona odbyła się jednak po raz pierwszy. Zauważmy, że autorami referatów byli przeważnie badacze średniego i młodszego pokolenia, co dokumen­tuje wpływ Lema na generację „wnuków". Sam pisarz pojawił się na krakowskiej sesji, brał udział w dyskusjach, naszkicował kilka autointerpretacji, odpowiadał na pytania referentów i publiczności, a zatem wykroczył poza rolę „żywej ikony". Zresztą referenci trak­towali jego dzieło niekoniecznie z dbałością o wierność kanonicz­nym, bo przez samego autora potwierdzonym egzegezom.

 

Bardzo różnorodne były wygłaszane na sesjach referaty, ale można je od biedy pogrupować wokół kilku wyrazistych pól tema­tycznych. Najpierw będą to zatem teksty poświęcone generaliom o charakterze filozoficznym (Małgorzata Szpakowska, Andrzej Stoff, Jakub Z. Lichański, Maciej Michalski) i teologicznym (An­drzej Sulikowski, Barbara Zielińska). Za nimi idą szkice o sprawach filozofii bliskich, skoncentrowane jednak na problemach bar­dziej szczegółowych (Lidia Wiśniewska, Przemysław Czapliński, Jerzy Jarzębski). Są tu również teksty poświęcone pewnym zagad­nieniom teorii literatury, widzianym ze szczególnej, właściwej pi­sarstwu Lema perspektywy (Iwona Pięta, Mariusz Maciej Leś), a także rozważania z dziedziny szeroko rozumianej genologii (An-dreas Ohme, Christian Prunitsch, Ewa Szczepkowska). Pewnym zaskoczeniem dla pisarza mogłoby być dostrzeżenie w jego twór­czości rozbudowanej tematyki miłości i płci (Piotr Krywak, Małgo­rzata Glasenapp, Ulrike Jekutsch). Kwestii tej poświęca się w tym tomie znacznie więcej miejsca niż takim problemom obecnym tra­dycyjnie w science fiction, jak zagadnienie „obcych" (Istvan Csicsery-Ronay). Interesująco rysują się teksty poświęcone kwestiom komparatystyki i intertekstualności (Michael During, Piotr Micha-łowski, Jan Zieliński, Marcin Wołk) lub te, które omawiają tylko wybrane aspekty bogatej działalności pisarskiej Lema (Aleksander Fiut, Wojciech Kudyba). Na koniec stwierdzić trzeba — z pewnym smutkiem — że tylko dwóch autorów (Maciej Dajnowski, Bernard Korzeniewski) w takim stopniu opanowało język fizyki i biologii, aby ulokować swe referaty niejako na przełęczy pomiędzy dziedzi­nami, w świecie pogranicza humanistyki i nauk ścisłych, który bez wątpienia jest właściwą ojczyzną samego Lema.